Steile Oever

Wat Ik Leerde Bij De Steile Oever. What I Learned At De Steile Oever (The Steep Shore).

Ik herinnerde me hoe mooi het was, tijdens die vakantie, ergens in Duitsland, of misschien was het Frankrijk: we maakten een prachtige wandeling. Een magische ontdekkingstocht was het, zoals zo vaak als we met m’n vader op stap waren. Een wandeling om nooit te vergeten: hij maakte het altijd spannend en interessant als hij met de kinderen op reis was. En deze ene wandeling, deze prachtige plek, die stond als een foto in m’n herinnering gegrift.

I remember how beautiful it was during that vacation in Germany, or maybe France. That great hike, this magic exploration of a place, like so many times when we were on a trip with my dad – he always made it exciting and interesting when he was travelling with us – the kids. This specific trip was special and like a photographic memory I kept it in my mind.

—-

Inmiddels was die vakantie alweer een hele poos geleden, en we gingen op een zondag naar het bos. Mijn vader nam ons jongens dan mee voor een wandeling, terwijl mijn moeder en zusje thuis bleven en een dutje deden. Het zal ongeveer 1971 zijn geweest, ik was een jaar of negen. We woonden in Ommen. Tot mijn grote verbazing kwamen we op een plek waar alles preciés was zoals ik het me herinnerde van die vakantiewandeling in Duitsland, of Frankrijk! Die mooie avontuurlijke plek waar ik nog zo vaak aan terug dacht was in werkelijkheid vlak bij ons huis. De Steile Oever, bij de Regge, in Eerde. Ik weet nog dat dat heel raar voelde, alsof iemand een grap met me uithaalde. Hoe kon dit mooie stukje buitenland, deze exotische plek, ineens HIER zijn? Zo dicht bij ons huis? Plaats en Tijd zaten in mijn hoofd helemaal in de war. Waarschijnlijk waren we hier op één van die zondagse wandelingen rond de vakantie al eens eerder geweest, en had dat veel indruk gemaakt en was ik vergeten dat dat vlak bij huis was. M’n vader moest er erg om lachen. Ik weet niet meer precies waarom, maar die ‘denkfout’ heeft destijds veel indruk op me gemaakt.

Some years later we were on our way to the forest. Like most Sundays, my dad took us boys for a walk, while my mom and baby sister took an afternoon nap. It must have been around 1971, I was nine years old at that time. We were living in Ommen. I was completely surprised to arrive on the spot that I remembered so well from that famous walk in Germany, or maybe France. It so appeared that this great and adventurous place was actually just a few kilometers away from home! I remember it felt strange, like someone pulled a trick on me. How could it be possible that this exotic place that I remembered so well was actually so nearby? I was confused, Time and Place were completely mixed up in my head. Obviously, we had been here before on a Sunday walk an I had forgotten that it was so close to our home. My dad laughed. I don’t remember why, but this ‘thinking failure’ did make a big impression on me.    

Oktober 2016, een mooie herfstige zaterdagochtend: L. en ik wandelen langs de Regge, bij de Steile Oever. De tijd lijkt er stil te staan. We praten over vroeger, over nu. Ik moet denken aan die vreemde gewaarwording op mijn negende, dat plotselinge inzicht dat iets moois zo onder handbereik is, ook al dacht je dat het ver weg was, ergens anders, in een exotischer omgeving. Het was fijn om me dat opnieuw te realiseren. Dingen die ver weg en onbereikbaar lijken zijn soms heel dichtbij, je moet het alleen opmerken. Een Belangrijke Wandeling!

October 2016. A nice autumn Saturday morning. L. and I walk along the Regge river, near the Steile Oever. Time seems to stand still. I have to think about that strange sensation back when I was nine years old, that sudden insight that something beautiful is so near, while you always thought that it was somewhere far away, in a different, exotic place. It was nice to realise that again. Sometimes things that seem to be beyond reach are actually for grabs – you just need to pay attention. An Important Walk!