After Vincent: Saint-Remy

Augustus 2016, Saint-Remy. Hier verbleef Vincent van Gogh een jaar in een ziekenhuis om behandeld te worden voor aanvallen van waanzin. Ik was daar ‘s ochtends – de zon was net op –  en ik was de enige die daar liep, langs de buitenmuur van het terrein.

This is where Vincent van Gogh stayed to get a treatment for his strokes of insanity. In the early morning light I was the only one walking there, along the outside wall of the asylum.

De muur die hij vanuit zijn kamerraam vaak schilderde, van de binnenkant. The wall he painted many times, from the window of his room.

Omdat ik zijn brieven heb gelezen, en zijn schilderijen redelijk goed ken, en misschien ook door het boek ‘Van Gogh’s Oor’ dat ik die vakantie las, voelde ik die ochtend een hele directe band met de schilder. Het voelde alsof het tijdsverschil niet bestond; alsof hij niet al 120 jaar dood is. Alsof het nog steeds Augustus 1889 was.

Because I read his letters and know his paintings fairly well, and maybe also because I read the book ‘Van Gogh’s Ear’, I felt a direct, personal connection with the painter that morning. It felt like there was no time difference; as if he was not dead since 120 years. As if it was August 1889.

Het ziekenhuis (een oud klooster)  ligt tussen de olijfboomgaarden. Ik denk dat hij in die boomgaarden mocht schilderen, bij wijze van therapie, niet te ver van ‘huis’. Toen ik tussen de olijfbomen liep kon ik me heel goed voorstellen hoe Vincent achter zijn ezel zat te werken.

The Asylum is surrounded by olive trees. I think he painted there as part of his treatment, not too far from ‘home’. As I was walking in the orchard ik could imagine him sitting there, working behind his easel. 

Ook schilderde hij Cipressen, die je daar in de omgeving heel veel ziet, in een haag als windbrekers tussen de velden. He also painted cypresses in the direct vicinity of the asylum.

De volgende week meer fotos, dan vanuit Arles. Daar kwam ik vandaan, diezelfde ochtend. Het schemerde nog toen ik op zoek ging naar zijn gele huis, en de plek waar hij zijn vers afgesneden linkeroor aan een jongedame aanbood. Maar, zoals gezegd, daarover later meer.

More pictures next week, from Arles. That’s where I came from that same morning. In the twilight I tried to find his yellow house, and the location where he offered his left ear to a young lady.