Vincent woonde het grootste deel van 1888 in Arles, een sfeervolle zuidfranse stad. Hij schilderde er zo veel dat ik achteraf gemakkelijk schilderijen van hem kon vinden die erg lijken op mijn fotos. Of, beter, ik maakte veel fotos van onderwerpen die hij destijds schilderde. Zie hieronder. Ik heb niet veel tekst; laat de beelden voor zichzelve spreken!
De Rhone stroomt door de stad. Van Gogh schilderde de brug vanaf de plek waar C. staat, zo ongeveer.
Dan de romeinse arena. We gingen naar de show, ik maakte wat fotos. En wat bleek: Vincent zat daar ook, 130 jaar eerder ongeveer.
Tenslotte het cafe bij nacht. Daar was ik twee jaar geleden al eens, met vriend H. Het sfeertje hangt er nog steeds (zij het wel toeristisch uitgemolken tot op het bot)
Omdat ik dat boek las (zie hieronder) was ik erg gefascineerd door de hele affaire met dat oor van Van Gogh. Hier woonde hij, in het gele huis.
Dat huis is in 1944 verwoest tijdens een (geallieerd) bombardement. Op de plek waar het ooit stond herinnert alleen een bord met daarop het schilderij aan de plek waar hij woonde. Hier moet hij met een scheermes zijn linkeroor hebben afgesneden, en het verpakt in krantenpapier mee naar buiten hebben genomen. Een paar straten verderop, bij de voordeur van een bordeel, bood hij het aan aan een jongedame. Daarna is ‘ie bijna doodgebloed op zijn bed aangetroffen. Toen ik er was, in alle vroegte, stond op die plek een rood autootje. Dat grote pand is nog weinig veranderd. De tunnel onder het spoor, rechts, is er ook nog steeds.
Ik las dit boek in de vakantie. Interessant & onderhoudend. Er is ook een documentaire gemaakt, met de schrijfster, over haar speurwerk. Check dat hier.
Na wat zoeken vond ik het straatje terug (le Bout d’Arles heette het toen, het heeft inmiddels een andere naam) – nu een armoedig steegje met dichtgetimmerde ramen. In Vincents’ tijd was het een levendig uitgaanscentrum. Bij een van de huizen (rechts achteraan in het straatje) heeft ie dus dat oor aan het arme kind gegeven. Rachel heette ze, volgens de schrijfster. Ik zag nergens bloedsporen. Ik vind het erg boeiend allemaal. Boeiond! Real Life DHZ Geschiedkundig Onderzoek In-The-Making!
Overigens is hij dus in het voorjaar van 1889 uiteindelijk naar Saint Remy vetrokken – zie mijn verhaal van vorige week. Hij is nog een paar keer in Arles teruggeweest, om vrienden te bezoeken.